เรื่อง...故事在火车上 ,กู๊สื่อต่อหวยเชีย"จี่-อ่อ"...
"เรื่องนี้เกิดขึ้นบนรถไฟขบวนหนึ่ง".....
"บนตู้โดยสารของรถไฟขบวนหนึ่ง"พนักงานตรวจตั๋วสาวสวย
กำลังคุยกับผู้โดยสารชายสูงอายุคนหนึ่ง"ตรวจตั๋วค่า", ชายชราล้วงกระเป๋าควานหาตั๋วอยู่ครู่ใหญ่ พบแล้วจึงส่งให้พนักงานสาว , เธอรับตั๋วดู
แล้วหรี่ตามองหน้าผู้เฒ่า"นี่มันตั๋วเด็กนะลุง" ผู้เฒ่ามีสีหน้าแดงขึ้นมาวูบหนึ่ง"
แล้วพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา "ผมเห็นว่าตั๋วเด็กกับตั๋วคนพิการ" , ราคาเดียวกัน
เลยซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ ,"พนักงานสาว"
มองผู้เฒ่าหัวจรดเท้า แล้วถามว่า:
ลุงเป็นคนพิการหรือ? ผู้เฒ่าตอบว่า"ครับ"...."พนักงานสาว"ลุงช่วยเอา"บัตรคนพิการ"ให้หนูดูหน่อยซิคะ
, "ผู้เฒ่า"เริ่มกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว...ผม... ผม...ผมไม่มีครับ ผมเลยขอซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ , .....
"พนักงานสาว": ถ้าลุงไม่มีบัตรคนพิการ แล้วหนูจะรู้ได้ไงว่าลุงเป็นคนพิการล่ะ?
"ผู้เฒ่า"ก้มลงดึงขากางเกงขึ้นมา ถอดรองเท้าออก มันเป็นฝ่าเท้าที่มีแค่ครึ่งเดียว....
"เธอ"หรี่ตาดูฝ่าเท้าที่เหลือเพียงครึ่งเดียว แล้วพูดว่า
"ถึงยังไง"ลุงก็ต้องแสดงบัตรคนพิการให้หนูดูก่อน ,"ผู้เฒ่า"ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่ยุ่งยากใจ ...
"ผมทำงานในโรงงานเอกชน"
พอเกิดเรื่องขึ้น เถ้าแก่ก็หนีหายไป
ผมไม่มีเงินเข้าไปรักษาที่โรงพยาบาล , ก็เลยไม่มีสิทธิทำบัตรคนพิการครับ......
"ขณะนั้น"
เป็นเวลาที่หัวหน้า"ผู้จัดการ"ขบวนรถไฟ
เดินผ่านมาพอดี , พอถามต้นสายปลายเหตุแล้ว ได้พูดเสียงเข้มว่า : ผมต้องการดูแค่บัตรคนพิการ
"ไม่ดูที่คน" , ต้องมีบัตรคนพิการถึงเรียกว่าคนพิการ
และใช้สิทธิคนพิการได้ , ตอนนี้คุณต้องซื้อตั๋วเพิ่มให้เป็นตั๋วผู้ใหญ่
, ...."ผู้เฒ่า"ถึงกับร้องไห้ออกมาแล้วพูดอ้อนวอนว่า
:
...หลังจากฝ่าเท้าผมถูกเครื่องจักรตัดขาดไปแล้ว , ผมก็ไม่สามารถทำงานต่อไปได้อีก
, พอไม่มีเงิน แม้ค่ารถกลับบ้านก็จนปัญญา , ตั๋วเด็กใบนี้ ก็ล้วนเป็นเงินที่เพื่อนๆที่ทำงาน ช่วยกันเรี่ยไรให้มา ขอวิงวอน ท่านทั้งสองกรุณา
ให้ผมใช้ตั๋วนี้โดยสารกลับบ้านเถอะนะครับ ? ...."ผู้จัดการรถไฟ"
ยืนยันเสียงแข็งว่า "คุณต้องจ่ายเพิ่ม เพราะนี่เป็นระเบียบของการรถไฟ ยังไงผมก็ต้องทำตามระเบียบ
ถ้าไม่จ่ายค่าตั๋วเพิ่ม สถานีหน้าเชิญคุณเตรียมลงจากรถได้....
"ขณะนั้น"
...ตั่วเจ็ก(ชายวัยกลางคน), ที่นั่งอยู่ตรงข้าม"ผู้เฒ่า"
ได้เอ่ยปากขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชาว่า
"คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า?..."ผู้จัดการรถไฟ"
ขมวดคิ้วย่นเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์ ตอบเสียงห้วนๆไปว่า : ถูกต้อง ผมเป็นผู้ชายครับ...คุณมีปัญหาอะไรหรือ?
....."ตั่วเจ็ก"ยังงั้นก็ช่วยเอาหนังสือรับรอง
ยืนยันว่าคุณเป็นผู้ชายออกมาให้ทุกคนดูหน่อยซิ? คำพูดของ"ตั่วเจ็ก"
ทำให้ผู้โดยสารทุกคนถึงกับหัวเราะก๊ากออกมาอย่างขบขัน , "ผู้จัดการขบวนรถไฟ"โกรธจนหน้าเขียว....."ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว
ทำไมต้องใช้ใบรับรองด้วย ? "ตั่วเจ็ก"ส่ายหัวแล้วพูดว่า : ผมก็เหมือนคุณนั่นแหละ อยากดูใบรับรอง
ไม่อยากดูคน มีใบรับรองถึงเป็นผู้ชาย
หากไม่มีก็ไม่ใช่ผู้ชาย , ........
"พนักงานตรวจตั๋วสาว"รีบเถียงแทน"ผู้จัดการรถไฟ"
เธอพูดอย่างมั่นใจว่า "หนูไม่ใช่ผู้ชาย"
มีปัญหามาเคลียกับหนูได้เลย !
....."ตั่วเจ็ก" ชี้ที่หน้านางแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า
"เธอไม่ใช่คน" ! ...."พนักงานสาว"โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง :
...แก, แกพูดอะไรให้เกียรติกันบ้าง , ถ้าหนูไม่ใช่คน
แล้วหนูเป็นอะไร?..."ตั่วเจ็ก"หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า
: เธอเป็นคนหรือ ? ไหน...ขอดูใบรับรองความเป็นคนของเธอหน่อย ?
... ผู้โดยสารต่างหัวเราะเสียงดังออกมาอีกครั้ง
, "พนักงานสาว"อับอายจนหน้าแดงกล่ำ
รีบฉุดมือผู้จัดการเดินหายออกไปจากตู้นี้ทันที.....
"ตั่วเจ็ก"นั่งลงแล้วเริ่มพูดคุยกับ"ผู้เฒ่า"...ด้วยความเห็นอกเห็นใจในชตากรรมของผู้เฒ่า
ก่อนลงรถ"ตั่วเจ็ก"ยังให้เงิน"ผู้เฒ่า"ไปอีก1,000 หยวน...
"ผู้เฒ่าปฏิเสธ" ...แต่สุดท้ายก็รับใว้
และกล่าวขอบคุณ"ตั่วเจ็ก"พร้อมๆกับคำอวยพร"ตั่วเจ็ก" และ
น้ำตาที่ไหลออกมานองหน้า......
** "มนุษย์"
ต่างกับสัตว์ทุกชนิดตรงที่ "มนุษย์มีความเมตตากรุณาอยู่ในจิตใจ"
เมื่อ"มนุษย์เห็นเพื่อนมนุษย์"ด้วยกัน ตกระกำลำบาก
"มนุษย์ที่เป็นมนุษย์จริงๆ" ก็มักจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ , อาจจะช่วยได้เพียงคำพูดที่ปลอบประโลม , หรืออาจจะด้วยปัจจัยเล็กๆน้อยๆเท่าที่พอจะช่วยได้.... มันเป็นความงดงามของสังคม , และเป็นพื้นฐานของประเทศ ,
ที่ใช้เป็นนโยบายพัฒนาชาติให้เจริญยิ่งๆขึ้นต่อไป***
แปล และเรียบเรียงโดย เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น