อื่ออือ (คำกล่อมลูกของชาวล้านนา)

...

          อื่ออือ

   (คำกล่อมลูกของชาวล้านนา)

     

สิกจุ้งจา อีหล้าจุ้งจ้อย

(หมายถึง กล่อมลูกให้รู้จักการเวียนว่ายตายเกิด)

ขึ้นดอยน้อย ขึ้นดอยหลวง

(หมายถึง ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่ความเหน็ดเหนื่อย)

เก็บผักก๋วง ใส่ซ้าตางลุ่ม เก็บผักกุ่มใส่ซ้าตางบน

(หมายถึง สิ่งทั้งหลายไร้สาระแก่นสาร ทุกสิ่งเป็นปรากฏหารเพียงแค่ภาพลวงตา)

ลูกแก้วสอง กับคนๆหนึ่ง

(หมายถึง ชีวิตคนเราขึ้นอยู่กับบุญและบาปที่ทำมา)

ตี้อืดซึ้ง หื้อแม่สาวฟัง

(หมายถึง ดังจะบอกกล่าวให้ฟัง)

เคาะขี้ดัง หื้อแม่สาวจูบ

(หมายถึง สังขารร่างกายเป็นของโสโครก)

แป๋งตูบหน้อยหื้อแม่สาวนอน

(หมายถึง อันเรือนร่างคือที่พักชั่วคราว)

ขี้ยองขอนหื้อแม่สาวไหว้

(หมายถึง ขี้ผึ้งคือเครื่องหมายของมวลดอกไม้และสติปัญญาจุดเป็นประกายให้แสงสว่างที่พึ่งของชีวิต)

เก็บดอกไม้ หื้อแม่สาวเหน็บ

(หมายถึง ต้องเทิดทูนบูชาคุณธรรมทีดีงาม)

เห็บขบหู 

(หมายถึง ความเจ็บไข้เตือนอยู่เสมอ)

ปู๋หนีบข้าง

(หมายถึง ความเกิด ความดับเป็นของคู่ชีวิตตั้งแต่เกิด)

จ๊างไล่แตง

(หมายถึง ความแก่ชรา พยาธิและความตายไล่ตามพิฆาต)

แมงแดงขบเขี้ยว 

(หมายถึง รอบตัวมีภัยอันตราย)

ปู่เงี้ยวไล่ฟัน

(หมายถึง มัจจุราช คือศัตรูของชีวิต)

ตกขุมมัน ตี้ก้องมองๆ

(หมายถึง ทุกชีวิตต้องตายทับถมแผ่นดินเหลือแต่ความดีความชั่วให้โลกกล่าวขาน)

(คัดจากหนังสือมหัสจรรย์ครูบาเจ้าศรีวิชัย

โดยท่าน พระภิกษุ อานันท์ พุทธปัญโญ)