ยิ่งกว่าน้ำใจ

.......

.... วันนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ดิฉันยืนอยู่หญิงชราคนหนึ่ง ค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถแล้วเดินตรงมาทางที่ดิฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า ….

“แม่หนู…. รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ ? …..”

หญิงชราผู้นั้นถามดิฉัน ดิฉันจึงถามแกว่า“แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ
”พอแกบอกดิฉันก็อุทานเสียงดังลั่น

“อ้าว….. ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถคันนั้น เมื่อกี้นี่เองนี่คะ”“

เอ้อ …..” หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ“คือว่า ... บนรถคันเมื่อกี้นี้มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่งขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่าถ้าคนแก่ๆ อย่างยายยกให้เขานั่ง เขาคงจะอายแน่ๆยายเลยทำเป็นว่า จะลงเสียที่นี่พอยายกดกริ่งให้รถจอด เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัด ใจส่วนยายก็…

เอ้อ…… รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู…….”

http://www.wanjai.com/seriesboard/list.php?q_id=103